ಡಿಎನ್‍ಎ

                                            ಚಿತ್ರ: ಮಂಗಳಾ ಶೆಟ್ಟಿ

"ಇವನೊವ್ನಾ... ಇವ್ನೇನಪಾ, ಒಳ್ಳೇ ಶನಿ ಗಂಟು ಬಿದ್ದಾಂಗ ನನ್ನ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಗಂಟು ಬಿದ್ದಾನ...? ಯಾವ ಜನ್ಮದಾಗ ಶತ್ರು ಆಗಿದ್ನೇನೋ? ಈ ಜನ್ಮದಾಗೂ ನನ್ನ ಕಾಡ್ಲಿಕತ್ಯಾನ. ಯಾವಾಗ ಕಂಡ್ರೂ ಕೆಕ್ಕರಿಸಿಕೊಂಡು ನೋಡ್ತಿರ್ತಾನ. ಕಣ್ಣುಗಳು ಕೆಂಡದುಂಡೆಯಾಂಗ ಬೆಂಕೀನೇ ಉಗುಳ್ತಿರ್ತಾವ. ಕುಡುಕ ಸೂ...ಮಗ! ಮಾನ, ಮಾರ್ಯಾದಿ ಒಂದೀಟೂ ಇಲ್ಲ. ದುಡೀಲಾರ್ದೇ ದುಡ್ಡು ಗಳಿಸ್ಬೇಕು ಅಂತಾನೆ ಬೋಳಿ ಮಗ! ಇವತ್ತು ಇವ್ನು ಮತ್ತೆ ಎದ್ರಿಗೆ ಬರೋದಾ...? ಹೊಲ್ದಾಗ ಗಳೇಹೊಡ್ದು ಮಟಮಟ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಬಿಸಿಲಿನ್ಯಾಗ ಮನಿಗೆ ಬರೋ ಹೊತ್ತಿನ್ಯಾಗ ಇವ್ನು ಎದ್ರಿಗೆ ಬಂದ. ಅಗ್ಸಿ ಇನ್ನೂ ಒಂತಟ್ಗು ಮುಂದಿತ್ತು. ಜನ ಯಾರೂ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ನೊಗ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಎತ್ತುಗೋಳ ಮುಂದಾನೇ ನಿಂತ್ಕೊಂಡ. ಪಾಪ! ಎತ್ತುಗೋಳು ಸಹ ಸುಮ್ನೇ ನಿಂಕ್ತೊಂಡ್ವು ಇವ್ನ ಕಿಪಾಪತಿ ನೋಡ್ಲಿಕ್ಕೆ! `ಲೇ ಸಂಗ್ಯಾ, ಈ ಬ್ಯಾಸ್ಗಿ ಮುಗಿಯೋದ್ರೊಳ್ಗೆ, ನೀ ಈಗ ಗಳೇ ಹೊಡ್ದು ಬಂದೆಲ್ಲ, ಆ ಹೊಲ ಎಂಟೆಕ್ರೆ ಐತೆಲ್ಲಲೇ ಬೋಳಿ ಮಗನೇ, ಅದ್ರಾಗ ನನ್ನ ಹೆಸ್ರಿಗೆ ನಾಲ್ಕೆಕ್ರೆ ಬರ್ದು ಕೊಡ್ಬೇಕು. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಹೊಲಾನ ಬಿತ್ತಾಕ ಬಿಡಾಂಗಿಲ್ಲ. ಹೊಲ್ದಾಗ ಕಾಲಿಡ್ಲಾರ್ದಂಗ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ಕೋರ್ಟಿಂದ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಆರ್ಡರ್ ತರ್ತೀನಿ ನೋಡು ಮತ್ತೆ. ಜಗ್ಳಾ-ಪಗ್ಳಾ ಬ್ಯಾಡ ಅಂದ್ರೆ ಸುಮ್ನೇ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಕೊಂಡು ನಾಲ್ಕೆಕ್ರೆ ನನ್ನ ಹೆಸ್ರಿಲೆ ಮಾಡ್ಸಿಬಿಡು. ಆ ಭೋಸುಡಿ ನನ್ಮಗ ನಿಮ್ಮಪ್ಪಗ ಹೇಳ್ಬಿಡು... ಅವ್ನು ನನ್ನಪ್ನೂ ಹೌದಂತೆ... ಆದ್ರೆ ನಂಗ್ಯಾಕೋ ಆ ಬಿಕನಾಸಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಅನ್ಲಿಕ್ಕೆ ಮನ್ಸಾಗವೊಲ್ತು. ಅವ್ನು ನನ್ಗೆ, ನನ್ನವ್ವನಿಗೆ ಬಾಳ ಬಾಳ ಮೋಸ ಮಾಡ್ಯಾನ. ಆವಾಗ ಸುಮ್ನೇ ನಾಕೆಕ್ರೆ ಕೊಟ್ಟು ನಮ್ಮವ್ವನ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಸ್ಯಾನ. ಅವ್ನ ಆಸ್ತ್ಯಾಗ ನನ್ಗೂ ಸಮಪಾಲು ಬರ್ಬೇಕು. ಯಾಕಂದ್ರ ಅವ್ನಿಗೆ ನಾವಿಬ್ರ ಗಣಮಕ್ಳು. ಇಬ್ರಿಗೂ ಸಮಪಾಲು ಬರ್ಬೇಕು ಅಲ್ವಾ...? ಆದ್ರೆ...? ಹದನಾರು ಎಕ್ರ್ಯಾಗ ಬರೀ ನಾಲ್ಕೆಕ್ರೆ ಕೊಟ್ಟಾನ ಆ ತಿರುಬೋಕಿ ನನ್ಮಗ. ಇನ್ನೂ ನಾಕೆಕ್ರೆ ನನ್ಗೆ ಬರ್ಬೇಕು. ನಾಕೆಕ್ರೆ ನನ್ ಹೆಸ್ರಿಲೆ ಪಟ್ಟಾ ಆಗೋವರೆಗೆ ನಾ ಸುಮ್ನೇ ಕೂಡವ್ನಲ್ಲ. ನಾ ಬೆಂಕಿ ಅಂತ ಮನುಷಾ. ಈ ಬೆಂಕೀನ ಉಡ್ಯಾಗ ಕಟ್ಕೊಳ್ಳಾಕ ಹೋಗ್ಬ್ಯಾಡ. ಬೆಂಕೀನ ಉಡ್ಯಾಗ ಕಟ್ಕೊಂಡು ಮೈ, ಮಾರಿ ಸುಟ್ಕೊಂಡು ಗೋಳಾಡ್ತೀಯಾ...? ಇಲ್ಲಾ ಸುಮ್ನೇ ನಾಕೆಕ್ರೆ ಹೊಲ ಕೊಡ್ತೀಯಾ...? ತಿಳೀತಿಲ್ಲ...? ಕಂಯ್, ಕುಂಯ್ ಅನ್ಲಾರ್ದೇ ಸುಮ್ನೇ ನಾ ಹೇಳಿದಷ್ಟು ಜಲ್ದಿ ಮಾಡು. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ನಾ ರಣಚೆಂಡಿ ಆಗ್ತೀನಿ. ನಿನ್ ಜೀವ ತಿಂದು ಜೀರಿಗಿ ಅರಿತೀನೀ ನೋಡು ಮತ್ತ... ತಮ್ಮಾ ಸಂಗ್ಯಾ, ನಾ ಹೇಳಿದ್ದು ಸರ್ಯಾಗಿ ನೆಪ್ಪಿಟ್ಕೋ. ಮರಿಬ್ಯಾಡ. ಮರ್ತಿ ಅಂದ್ರೆ ನಿನ್ ಮಾನ, ಮರ್ಯಾದಿ ಬೀದಿ ಪಾಲು ಮಾಡ್ತೀನಿ. ಕೋರ್ಟು, ಕಚೇರಿ ಅಂತ ನೀ ತಿರುಗಾಡೋ ಹಂಗ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ಕಾಲಾಗಿನ ಚಪ್ಲಿ ಹರಿಯೋ ಹಂಗ್ ತಿರುಗಾಡಾಕ ಹಚ್ತೀನಿ. ಹಾಂ! ಸರ್ಯಾಗಿ ಕೇಳ್ಸಿಕೊಂಡ್ಯಾ ಇಲ್ಲಾ...? ಬೋಳಿ ಮಗ್ನೇ. ಇಲ್ಲದ್ ಉಸಾಬರಿಗೆ ಹೋದ್ರೆ ಕುತ್ಗೀನೇ ಸೀಳ್ತೀನಿ, ಹುಷಾರ್! ಈಗ ಗಪ್ಪನ... ಹೋಗು. ನಿಮ್ಮಪ್ಪಗ ಹೇಳಿ ಜಲ್ದಿ ಈ ಕೇಸ್ ಫೈನಲ್ ಮಾಡ್ಸು. ತಿಳೀತಾ...' ಅಂತ ಒದರ್ಯಾಡಿದ್ದ ಮಲ್ಲೇಶಿ. ಕುಡಿದ ಮತ್ತಿನ್ಯಾಗ ತೂರ್ಯಾಡ್ತಿದ್ದ. ಎತ್ತ ಬೇಕತ್ತಗ ಜೋಲಿ ಹೊಡೀತಿದ್ದ. ಕಣ್ಣುಗೋಳು ಕೆಂಪಗೆ ಉರಿಕೆಂಡ ಕಂಡಂಗ ಕಾಣ್ತಿದ್ವು. ಅವ್ನ ದೇಹ ಅವ್ನ ಮನಸಿನ ಕಂಟ್ರೋಲಿನಾಗ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ಬೊಗಳೋ ನಾಯಿ ಬೊಗ್ತದ ಅಂತ ನಾ ಸುಮ್ನೇ ಬಂದ್ಬಿಟ್ಟೆ." ಸಂಗಮೇಶ ಯೋಚನಾ ಲಹರಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಕಳ್ಕೊಂಡಿದ್ದ.

ಹಾಂ...! ಅಂದಂಗ ಈ ಮಲ್ಲೇಶಿ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಅಲ್ಲ. ಸಂಗಮೇಶನ ಅಣ್ಣನೇ. ಅವನಪ್ಪ ಮಂಜಪ್ಪನ ಮಗನೇ. ಆದ್ರೆ ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ತಾಯಿನೇ ಬೇರೆ, ಸಂಗಮೇಶನ ತಾಯಿಯೇ ಬೇರೆ. ಅಂದ್ರೆ ಮಲ್ಲೇಶಿ ಮಂಜಪ್ಪನ ಮೊದ್ಲನೇ ಹೆಂಡ್ತಿ ನಿಂಗವ್ವನ ಮಗ. ನಿಂಗವ್ವನ ಏಕೈಕ ಕುಮಾರ ಕಂಠೀರವ ಮಲ್ಲೇಶಿ. ಸಂಗಮೇಶನ ತಾಯಿ ರೇಣುಕವ್ವ. ಸಂಗಮೇಶನಿಗಿಂತ ಮಲ್ಲೇಶಿ ನಾಕು ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡಾವ. ಮಂಜಪ್ಪನ ಮದುವಿ ನಿಂಗವ್ವನ ಜೊತಿಗೆ ಆದ ಎರ್ಡನೇ ವರ್ಷಾನೇ ಈ ಮಲ್ಲೇಶಿ ಭೂಪತಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು. ಚೊಚ್ಚಲ ಬಸುರಿಯಾದಾಗ ನಿಂಗವ್ವ ಬಾಣೆಂತನಕ್ಕಂತ ತವ್ರುಮನಿಗೆ ಹೋದಾಕಿ ವಾಪಾಸು ಮಂಜಪ್ಪನ ಮನೀಗೆ ನಡ್ಯಾಕ ಬರ್ಲಿಲ್ಲ. `ಗಂಡನ ಮನ್ಯಾಗ ಕಿರಿಕಿರಿ ಬಾಳ ಐತೆ. ಅತ್ತಿ, ಮಾವ ಚೊಲೋತ್ನಾಗಿ ನೋಡ್ಕೊಳ್ಳಂಗಿಲ್ಲ. ಅತ್ತೀದು ಯಾವಾಗ್ಲೂ ರಿಪಿರಿಪಿ, ಕಿಟಿಕಿಟಿ. ಎಷ್ಟು ಮಾಡಿದ್ರೂ ಒಂದು ಮಾತು ಇದ್ದದ್ದೇ. ಮಾಡಿದ್ರೂ ಒಂದ್ಮಾತು, ಮಾಡ್ಲಿಕ್ರೂ ಒಂದ್ಮಾತು ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲ. ಮಾವ, ಗಂಡನ ನಡಾವಳಿಕೆ ಸರಿ ಇಲ್ಲ. ಮಾವನ ಕಣ್ಣು ಯಾವಾಗ್ಲೂ ನನ್ನ ಮೈಮ್ಯಾಲೆ ಹರಿದಾಡ್ತಿರ್ತವೆ. ನನ್ನ ಹುರಿದು ತಿನ್ನೋರಂಗೆ ನೋಡ್ತಿರ್ತಾರೆ. ಯಾಕೋ ಅವ್ರ ಹಸಿ ಹಸಿ ನೋಟ ನನ್ಗೆ ಸರಿ ಕಾಣಂಗಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬಾಕೇ ಮನ್ಯಾಗಿದ್ದಾಗ, ಹೊಲ್ದಾಗ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡಾ ಹೊತ್ತಿನ್ಯಾಗ ನಂಗೆ ಹೆದ್ರಿಕೆ ಬರ್ಲಿಕತ್ಯಾದ. ನನ್ಗಂಡ ಒಂಥರ ಸಪ್ಪನ ಬ್ಯಾಳಿ ಇದ್ದಂಗೆ. ಅದೂ ಅಲ್ದೇ ನನ್ ಸೊಕ್ಕಿನ ಮೈನ ಸಕತ್ತಾಗಿ ತಣಿಸೋ ತಾಕತ್ತೂ ಅವ್ನಿಗಿಲ್ಲ. ಕೈಲಾಗ್ಲಾರದ ಮನುಷ್ಯ. ಅವ್ವ, ಅಪ್ಪನ ಮಾತಿಗೆ ಕೋಲೇ ಬಸವನಂತೆ ಗೋಣು ಹಾಕಾವ. ನನ್ಮ್ಯಾಲೆ ಅವ್ನಿಗೆ ಪ್ರೀತೀನೇ ಇಲ್ಲ. ಬ್ಯಾರೆ ಮನಿ ಮಾಡಾಣಾಂದ್ರ ಬ್ಯಾಡ ಅಂತಾನ. ಆ ಮನ್ಯಾಗ ಬಾಳೇವು ಮಾಡೋದು ಅಂದ್ರೆ ಒಂಥರ ನರಕ ಆದಂಗೆ ಆಗೈತಿ ನನ್ಗೆ. ಅದಕ್ಕ... ನನ್ಗೆ ಆ ಗಂಡಾನೂ ಬ್ಯಾಡ, ಆ ಮನೀನೂ ಬ್ಯಾಡ. ನೀ ಅಲ್ಲೇ ಹೋಗಿ ಬಾಳೇ ಮಾಡು ಅಂತ ಅಂದ್ರೆ ನಾನು ಕೆರೇನೋ, ಭಾವೀನೋ ನೋಡ್ಕೋತೀನಿ. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಉರ್ಲಾಕ್ಕೊಂಡು ಸಾಯ್ತೀನಿ. ಅದ್ಕೆ ನೀವೇ ಜುಮ್ಮೇದಾರಿ ಆಗ್ತೀರಿ. ನಾನು, ನನ್ಕೂಸು ಇಲ್ಲೇ ಇರ್ತೀವಿ' ಎಂದು ನಿಂಗವ್ವಂದು ಒಂದೇ ಹಟ ಹೆತ್ತವರ ಜೊತೆಗೆ. ಯಾರು ಏನೇ ಹೇಳಿದ್ರೂ ಕಿವಿಗೆ ಹಾಕ್ಕೊಳ್ಲಿಲ್ವಂತೆ. ಅವ್ಳು ತನ್ನ ಮಾತು ಬದ್ಲಿಸಲಿಲ್ಲವಂತೆ. ಊರಾಗಿನ ಹಿರೇರು ಅನ್ನೋರು, ಸಂಬಂಧಿಕರು ನಿಂಗವ್ವನಿಗೆ ಬಾಳ ಬಾಳ ಹೇಳಿ ನೋಡಿದ್ರು. ಅವ್ಳು ಮಾತ್ರ ಜಪ್ಪಯ್ಯ ಅನ್ನಲಿಲ್ಲ. ಒಂತಟಗೂ ಸರೀಲಿಲ್ವಂತೆ. ತಂದೇ ಮಾತು, ತಂದೇ ಹಟ. ನಿಂಗವ್ವ ಒಂದಿಷ್ಟು ಅಂಬ್ಲಿ ಮೈ ಹುಡುಗಿ. ಮೈತುಂಬಿಕೊಂಡು ನೋಡಾಕ ಚೆಂದಾನೇ ಇದ್ಳು. ಅವ್ಳಿಗೆ ತನ್ನ ಚೆಲುವಿನ ಮೈಮಾಟದ ಮ್ಯಾಲೆ ಬಾಳಂದ್ರೆ ಬಾಳ ಗರ್ವ. ಮೈ ಕೈ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅವಳ ಕಣ್ಸೆಳೆಯುವ ರೂಪರಾಶಿಯ ಮುಂದೆ ತೆಳ್ಳನೆಯ ಮೈಕಟ್ಟಿನ ಮಂಜಪ್ಪ ಪೀಚುಪೀಚಾಗಿ ಕಾಣ್ತಿದ್ದ. ಮಂಜಪ್ಪ ನಿಂಗವ್ವನಿಗೆ ತಿಳ್ಸಿ ಹೇಳ್ಬೇಕಂತ ಅವ್ಳ ಊರಿಗೆ ಹೋದ್ರೆ ಅವ್ಳು ಅವನ್ನ ಸಮೀಪ ಬರಗೊಡ್ಲಿಲ್ಲ. ಮನಸ್ಸುಗೊಟ್ಟು ಮಾತೂ ಆಡ್ಲಿಲ್ಲ. `ಬ್ಯಾಡ ನಡೀ, ಇವ್ಳೂ ಬ್ಯಾಡ, ಇವ್ಳ ಸಹವಾಸಾನೂ ಬ್ಯಾಡ' ಅನ್ನೋ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೂ ಬಂದ ಮಂಜಪ್ಪ. ಕೊನೆಗೆ ಹಿರೇರ ಸಮಕ್ಷಮದಾಗ ಮಂಜಪ್ಪ, ನಿಂಗವ್ವ ಬ್ಯಾರೆ ಬ್ಯಾರೆ ಆದ್ರು. ಮೊಲಿಹಾಲು ಕುಡೇ ಕೂಸು ತಂತಾಕೆ ಇರ್ಬೇಕು ಅಂತ ಹಟ ಬ್ಯಾರೆ ನಿಂಗವ್ವನದು. ಮಲ್ಲೇಶಿ ಅವ್ಳತಾಕೇನೇ ಉಳಿದ. ನಿಂಗವ್ವ, ನಿಂಗವ್ವನ ಮಗನ ಉಪಜೀವನಕ್ಕೆಂದು ಮಂಜಪ್ಪನ ನಾಕೆಕರೆ ಹೊಲ ಕೈಬಿಟ್ಟು ಹೋತು. 


                    ****
ರಾತ್ರಿ ಊಟಮಾಡಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಸಂಗಮೇಶನಿಗೆ ನಿದ್ದೆ ಬರಲೊಲ್ಲದಾಗಿತ್ತು. ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ಮಾತುಗಳೇ ಮನದಲ್ಲಿ ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆಯತೊಡಗಿದ್ದವು. `ಹಾಳಾದದ್ದು ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದೇ ಬೇಡ' ಎಂದಂದುಕೊಂಡರೂ ಅವನಾಡಿದ ಮಾತುಗಳೇ ಸಂಗಮೇಶನ ಮನದಲ್ಲಿ ಸುಳಿದಾಡತೊಡಗಿದ್ದವು. ಹೆಂಡತಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಜೊತೆಗೂ ಮಾತು ಅಷ್ಟಕಷ್ಟೇ. ಅವಳಾಗಿ ಮಾತಾಡಿಸಿದಾಗ ಸುಮ್ಮನೇ, ಹಾಂ! ಹೂಂ! ಎಂದೆನ್ನುತ್ತಿದ್ದ. `ಯಾಕೋ ನನ್ನ ಸಂಗೂ ಇವತ್ತು ಹೊಲಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಂದಮೇಲೆ ಒಂಥರ ಅದಾನ. ಅದೇನು ಅಂತ ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟಾದರೂ ಹೇಳಬಾರದಾ...? ಗುಡ್ಡವೇ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದವನಂತೆ ಚಿಂತಾಕ್ರಾಂತನಾಗಿರುವುದು ಅವನ ಮುಖ ನೋಡಿದರೇ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ. ಇರಲಿ, ಸದ್ಯ ಏನೂ ಕೆಣಕುವುದು ಬೇಡ. ರಾತ್ರಿ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ವಿಚಾರಿಸಿದರಾತು' ಎಂದು ಲಕ್ಷ್ಮಿ ತನ್ನೊಳಗೇ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದುಬಿಟ್ಟಳು. 
"ಈಗ ಏನು ಮಾಡೋದಪಾ...? ಯಾರೊಂದಿಗೆ ನನ್ನೆದೆಯ ವೇದನೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋದು? ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಹೇಳಿಬಿಡ್ಲ್ಯಾ...? ಅದ್ಯಾಕೋ ಸರಿ ಕಾಣ್ತಿಲ್ಲ. ಅಪ್ಪ ಮೊದ್ಲೇ ತುಂಬಾ ವೀಕ್ ಆಗ್ಯಾನ. ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಟೀಬಿ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಬಾಳಷ್ಟು ಗೋಳಾಡ್ಸೈತಿ. ಸತ್ತು ಕೆಟ್ಟು ಬದುಕಿದ ಅಪ್ಪ. ಈಗ ಎರ್ಡು ವರ್ಷದಿಂದ ಗೂರಲು ಬೇರೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡು ಅಪ್ಪನ ಜೀವ ಬ್ಯಾರೇ ತಿನ್ಲಿಕತ್ತೇದ, ಹಿಂಡ್ಲಿಕತ್ತೇದ. ವಿಷಯ ಕೇಳ್ಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಅಪ್ಪ ಬಾಳ ರಾಂಗ್ ಆಗಿಬಿಡ್ತಾನ. `ಆ ಹಡಬೆಗೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಈ ಮಲ್ಲೇಶಿ ಇಷ್ಟು ನೀಚ ಆಗ್ತಾನ ಅಂತ ನಾ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಅವ್ಳು ಅವ್ನಿಗೆ ಜನ್ಮ ಕೊಡುತ್ಲೇ ದೂರಾಗಿ ಹೋದ್ಳು. ಹಾಗೇ ಹೋಗ್ಲಿಲ್ಲ. ಜೊತಿಗೆ ನಾಕೆಕರೆ ಜಮೀನೂ ತೊಗೊಂಡು ಹೋದ್ಳು. ಈಗ ಇವ ಮತ್ತೆ ನಾಕೆಕರೆ ಕೇಳ್ತಾನೆಂದ್ರೆ ಏನ್ ಹೇಳ್ಬೇಕು...? ಎಲ್ಲಾ ನನ್ ಕರ್ಮ. ಆವಾಗ ಟೀಬಿ ಬಂದಾಗರ ನಾ ಗೊಟಕ್ ಅಂದಿದ್ರ ಇದ್ನ್ಯಾವುದನ್ನೂ ಕೇಳೋದಕ್ಕೆ, ನೋಡೋದಕ್ಕೆ ನಾ ಇರ್ತಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ನನ್ಗೆ ಟೀಬಿ ಆದಾಗ ಇವ ಸಂಗಮೇಶಿ ಹಗ್ಲೂ-ರಾತ್ರಿ ಅನ್ನದೇ ಸಾಲ-ಸೋಲ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಶ್ಯಾಣ್ಯಾ ಡಾಕ್ಟರಿಗೆ ತೋರ್ಸಿದ. ನನ್ನ ಉಳ್ಸಿಕೊಂಡ. ಪಾಪ! ಅವ ಒದ್ದಾಡಿದ್ದು ಬಾಯಿಲೇ ಹೇಳಾಕಾಗಂಗಿಲ್ಲ' ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾನಷ್ಟೇ. ಸದ್ಯ, ಈಗಿಂದೀಗ್ಲೇ ಹೇಳೋದು ಬ್ಯಾಡ. ಒಂದೆರ್ಡು ದಿನ ಕಳೀಲಿ. ನನ್ ಮನ್ಸೂ ಒಂದಿಷ್ಟು ತಮಣಿಯಾಗ್ಲಿ. ಆವಾಗ ಹೇಳಿದ್ರಾತು. ಇನ್ನೂ ಅವ್ವನಿಗೆ ಈ ವಿಷ್ಯ ಹೇಳೋದಾ... ಬ್ಯಾಡ್ವಾ...? ಕೇಳ್ಸಿಕೊಂಡ ಅವ್ಳೂ ಒದರ್ಯಾಡಾಕ ಶುರುಮಾಡಿಬಿಡ್ತಾಳ. `ನಾ ಜೇಲಿಗೆ ಹೋದ್ರೂ ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ. ನಿಂಗಿ, ನಿಂಗಿ ಮಗ್ನ ಕೊಚ್ಚಿ ಹಾಕ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅನಸತೈತಿ' ಅಂತ ಅಂದ್ಬಿಡ್ತಾಳ ಅವ್ವ. ಹಂಗಾದ್ರೆ ಮತ್ಯಾರ ಮುಂದೆ ಹೇಳ್ಲಿ...? ಇಚ್ಛೆಯನರಿತು ನಡೆಯುವ ಸತಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿಗೆ ಹೇಳ್ಲ್ಯಾ...? ಪಾಪ! ಈ ವಿಷಯ ಕೇಳಿ ಅವ್ಳ ಮನಸಿಗೂ ಕಿರಿಕಿರಿ. ಸದ್ಯಕ್ಕೇನು ಹೇಳೋದು ಬ್ಯಾಡಬಿಡು. ಸಮಯ, ಸಂದರ್ಭ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಹೇಳಿದ್ರಾತು." ಹೀಗೆ ಏನೇನೋ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಗಮೇಶನನ್ನು ನಿದ್ರಾದೇವಿ ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಹಸ ಮಾಡ್ಲಿಲ್ಲ.
ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪಾತ್ರೆ-ಪಗಡಿಗಳನ್ನು ತೊಳೆದು ಸೀರೆಯ ಸೆರಗಿಗೆ ಕೈಗಳನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಸಂಗಮೇಶನ ಮಗ್ಗಲಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಅವನು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಮಲಗಿದ್ದ. ಸುಮ್ಮನೇ ಅತ್ತಿಂದ ಇತ್ತ, ಇತ್ತಿಂದ ಅತ್ತ ಹೊರಳಾಡ್ತಿದ್ದ.
"ಯಾಕೋ ಸಂಗೂ, ನಿದ್ದೆ ಬರ್ಲಿಲ್ವಾ...? ಏನ್ ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ಲಿಕತ್ತೀದಿ...? ಒಳ್ಳೇ ತೊಣಚಿ ಹತ್ತಿದ ನಾಯಿ ಹಂಗ ಹೊಳ್ಯಾಡಕತ್ತೀಯಲ್ಲ, ಆರಾಮಿಲ್ಲೇನು...? ಜ್ವರ-ಗಿರ ಬಂದಾವೇನು? ಮೈ ಬೆಚ್ಚಗಾಗೇದೇನು...?" ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಸಂಗಮೇಶನ ಹಣೆ, ಕುತ್ತಿಗೆ, ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಕೈಯಾಡಿಸಿದಳು. ಮೈ ಏನೂ ಬೆಚ್ಚಗಿರ್ಲಿಲ್ಲ. 
"ಹಂಗ್ ಜ್ವರ-ಪರ ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಆರಾಮ ಅದೀ ತಾನೇ...?" ಸಂಗಮೇಶ ಮಾತಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೇನೇ ಮತ್ತೆ ಮಾತಿಗೆ ಮುಂದಾಗಿದ್ಳು ಲಕ್ಷ್ಮಿ. ತಾವಿಬ್ರೇ ಇದ್ದಾಗ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಸಂಗಮೇಶನನ್ನು, `ಸಂಗೂ' ಎಂದೇ ಕರೆಯುವುದನ್ನು ರೂಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ಳು. 
"ಲಕ್ಷ್ಮೀ, ನಾ ಆರಾಮಾಗೇ ಅದೀನಿ. ಆದ್ರೆ ಮನಸಿಗ್ಯಾಕೋ ತಟಗು ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಗೈತಿ..."
"ಹಂಗಂದ್ರೇನೋ? ತಟಗು ಬಿಡ್ಸಿಯಾದ್ರೂ ಹೇಳು. ಮನಸಿನ್ಯಾಗ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಕೊರ್ಗುತಿಯಾಕೆ...?" ಎಂದೆನ್ನುತ್ತಾ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಸಂಗಮೇಶನ ಗದ್ದ ಹಿಸುಕುತ್ತಾ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟಳು. ಸಂಗಮೇಶ ಒಂದೀಟು ಗೆಲುವಾದ. ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ಮಾತುಕತೆಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಎಳೆಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟು ಎದೆಯನ್ನು ತುಸು ಹಗುರ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ.
"ಇದಾ ವಿಷ್ಯ...? ಅದಕ್ಯಾಕಿಷ್ಟು ಚಿಂತೀ ಮಾಡ್ಲಿಕತ್ತೀದಿ...? ಅಣ್ಣ-ತಮ್ಮಂದಿರು ಅಂದ್ಮ್ಯಾಲೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಇದ್ದಿದ್ದೇ...?"
"ನೀ ಹಿಂಗಂತೀಯಾ...? ಅಲ್ಲ... ಇರೋ ಜಮೀನಿನ್ಯಾಗೇ ನಮ್ಮ ಸಂಸಾರದ ತುತ್ತಿನ ಚೀಲ ತುಂಬವೊಲ್ತು. ನಮ್ ಹೊಲದ ಬೇಸಾಯದ ಜೊತಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕೂಲಿ-ನಾಲಿ ಮಾಡಾಕತ್ತೀನಿ ಅಂತ ನಮ್ ಸಂಸಾರದ ರಥ ಮುಂದೆ ಸಾಗೈತಿ. ಅದ್ರಾಗೇ ಆ ಪಿಶಾಚಿ ನಾಕೆಕರೆ ಬೇಕು ಅಂತ ಕೇಳ್ಲಿಕತ್ಯಾನ...? ಆ ನಾಕೆಕರೆ ಹೋತು ಅಂದ್ರೆ ನಾವು ಹೊಟ್ಟಿಗೆ ಕೇರು ಹಾಕ್ಕೋಬೇಕಾಗತೈತಿ. ಒಬ್ಬ ಅಕ್ಕನ ಮದುವಿ ಹೆಂಗೋ ಮಾಡಿ ಮುಗ್ಸೀವಿ. ಇನ್ನೂ ಒಬ್ಬ ತಂಗಿ ಅದಾಳಲ್ಲ, ಅವ್ಳೂ ಇನ್ನೇನು ನಾಕಾರು ವರ್ಷದಾಗ ಮದುವೀಗೆ ತಯಾರಾಗ್ತಾಳ. ಆಗ...? ಮುಂದೇನು ಮಾಡೋದು...?"
"ಇರ್ಲಿ, ಇರ್ಲಿ. ಕಷ್ಟ-ಸುಖ ಅನ್ನೋದು ಈ ಮನುಷ್ಯ ಪ್ರಾಣಿಗೆ ಇದ್ದದ್ದೇ. ಕಷ್ಟ ಬಂದಾಗ ಕುಗ್ಗಬಾರ್ದು, ಸುಖ ಬಂದಾಗ ಹಿಗ್ಗಬಾರ್ದು ಅಂತ ಹಿರ್ಯಾರು ಹೇಳ್ಯಾರ. ಅವ್ನು ಕೇಳ್ಲಿಬಿಡು. ಅದ್ರಾಗ ತಪ್ಪೇನೈತಿ. ಮುಂದೇನು ಮಾಡ್ಬೇಕು ಅಂತ ನಾವು ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ. ಅದು ಬಿಟ್ಟು ಹೀಂಗ್ ಚಿಂತಿ ಮಾಡ್ಕೋತ ಕುಂತ್ರೆ ಕಷ್ಟ ಪರಿಹಾರ ಆಗ್ತದೇನು...? ಹೌದು, ನಿನ್ನ ಎಸ್ಸೆಸ್ಸೆಲ್ಸಿ ಬ್ಯಾಚ್ಮೇಟ್ ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೇ ವಕೀಲ ಅದಾನ ಅಂತ ನೀ ಯಾವಾಗ್ಲೋ ಹೇಳಿದ್ದು ನಂಗೆ ನೆಪ್ಪೈತಿ. ಅವ್ರನ್ನ ನೀ ಯಾಕ್ ಕಾಂಟ್ಯಾಕ್ಟ್ ಮಾಡ್ಬಾರ್ದು...? ಅವ್ರ ಜೊತಿಗೆ ಈ ವಿಷಯಾನ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡು. ಅವ್ರು ಏನಂತಾರ ಕೇಳು. ಮಲ್ಲೇಶಿ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಆರ್ಡರ್ ತರೋದ್ಕಿಂತ ಮುಂಚೇನೇ ನೀನು ಕ್ರಮಕೈಗೊಳ್ಳಲ್ಲ...?"
"ಹಾಂ! ಹೌದಲ್ಲ...? ನಂಗೆ ನೆಪ್ಪೇ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ನೀ ಹೇಳೋದು ಸರೀನೇ ಐತೆ. ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೇನೆ ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳೆಯ ಪೃಥ್ವಿರಾಜ್‍ನ ಜೊತೆಗೆ ಮೊದಲು ಫೋನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುವೆ. ಕರಣೇಶು ಮಂತ್ರಿಯಂತೆ ಒಳ್ಳೇ ಸಮಯೋಚಿತ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದ ನನ್ನ ಮುದ್ದಿನ ರಾಣಿಗೆ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್..." ಎಂದೆನ್ನುತ್ತಾ ಸಂಗಮೇಶ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಮೊಗವನ್ನು ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ತುಟಿಗಳನ್ನು ಚುಂಬಿಸಿದ. ಒಂದಿಷ್ಟು ಅವನ ಮಾನಸಿಕ ಒತ್ತಡ ಸರ್ರಂತ ಕೆಳಗಿಳಿದಿತ್ತು.
"ಇದಕ್ಕೇನು ಕಮ್ಮೀ ಇಲ್ಲ..." ಎಂದು ನಗೆಯಾಡುತ್ತಾ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಅವನ ಕ್ರಿಯೆಗೆ ತಾನೂ ಸ್ಪಂದಿಸಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದಳು. ಸಂಗಮೇಶ ಒಂದೀಟು ಗೆಲುವಾದ. 
ಸಂಗಮೇಶ, ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಮದುವೆ ಹಿಂದಿನ ವರ್ಷವಷ್ಟೇ ಜರುಗಿತ್ತು. ಸಂಗಮೇಶ ಎಸ್ಸೆಸ್ಸೆಲ್ಸಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮಂಜಪ್ಪನಿಗೆ ಟೈಫಾಯಿಡ್ ಬಂದು ಹೈರಾಣಗೊಳಿಸಿತ್ತು. ಹಿಂಗಾಗಿ ಎಸ್ಸೆಸ್ಸೆಲ್ಸಿಗೇ ಅವನ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತ್ತು. ಸಂಸಾರದ ನೊಗದ ಜೊತೆಗೆ ಎತ್ತುಗಳ ನೊಗವನ್ನೂ ಸಂಗಮೇಶ ಹೊರಬೇಕಾಯಿತು. ಇಪ್ಪತ್ತೆಂಟು ಸಂವತ್ಸರಗಳು ಕೊನೆಗೊಂಡ ಮೇಲೆಯೇ ಅವನ ಮದುವೆ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಸರಳವಾಗಿ ಜರುಗಿತ್ತು. ಎಣ್ಣೆಗೆಂಪಿನ ಬಣ್ಣದ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯೂ ಎಸ್ಸೆಸ್ಸೆಲ್ಸಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದಳು. ಸಂಗಮೇಶನ ಮೈ ಮನ ತುಂಬುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಹೊಲ-ಮನೆ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲೂ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಕೈಜೋಡಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಇಬ್ಬರದು ಅನುರೂಪವಾದ ಜೋಡೀನೇ ಎಂದೆನ್ನಬೇಕು.
"ಸಂಗೂ, ನಾಳೇನೇ ನಿನ್ನ ವಕೀಲ ಗೆಳೆಯನನ್ನು ಕಂಡ್ಬಿಡು. ನಾವು ಯಾರಿಗೇನು ಕೆಟ್ಟದು ಮಾಡೀವಿ? ಕೆಟ್ಟದ್ದಂತೂ ಮಾಡೇ ಇಲ್ಲ. ನಮ್ ಕೈಲಾದಷ್ಟು ಒಳ್ಳೇದೇ ಮಾಡೀವಿ. ಹಂಗಂದ್ಮ್ಯಾಲೆ ದೇವ್ರು ನಮಗೂ ಒಳ್ಳೇದೇ ಮಾಡ್ತಾನೆ ಅಂತ ಬಲವಾದ ನಂಬಿಕೆ ನನಗಿದೆ. ನೀ ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೇ ಯೋಚನೆ ಮಾಡದೇ ಆರಾಮದಿಂದ ಇರೋದು ಕಲಿ" ಎಂದೆನ್ನುತ್ತಾ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಸಂಗಮೇಶನ ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಂಡಳು.
                    ****
"ಏನ್ಲೇ ಸಂಗ್ಯಾ ಬಾಳ ದೂರ ಬಂದೀಯಲ್ಲಲೇ...? ಊರಾಗ ಎಲ್ರೂ ಆರಾಮ ಅದಾರ ತಾನೇ...?"
"ಸರ್, ನಿಮ್ಮನ್ನೇ ಕಾಣಾನಂತ ಬಂದೀನಿ...?"
"ನಾನ್ಯಾವಾಗ ಸರ್ ಆದ್ನೋ ನಿನ್ಗೆ...? ಸುಮ್ನೇ ಮೊದ್ಲಿನಂತೆ ನನ್ಗೆ ಪೃಥ್ವಿ, ರಾಜೂ ಅಂತ ಏಕವಚನಾದಾಗೇ ಕರಿಯೋ..."
"ಹಂಗ್ ಕರ್ಯಾಕ ಯಾಕೋ ಮನ್ಸಾಗವೊಲ್ತು ಗೆಳೆಯಾ... ದೊಡ್ ಪೊಜಿಶನ್ದಾಗ ಅದೀರಿ ನೀವು."
"ಗೆಳೆತನಕ್ಯಾಕೋ ಈ ಪೊಜಿಶನ್ದ ಹಂಗು? ಸುಮ್ನೇ ನಾ ಹೇಳ್ದಂಗೆ ಕರಿಯೋ...? ಹೌದು, ನಿನ್ ಹೆಂಡ್ತಿ ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆಯವ್ಳು ಅಂತ ಕೇಳೀನಿ. ಹೊಲ-ಮನಿ ಕೆಲ್ಸ ವೈನಾಗಿ ತೂಗ್ಸಿಕೊಂಡು ಹೊಂಟಾಳಂತ ಕೇಳೀನಿ. ನೀ ಪುಣ್ಯ ಮಾಡೀದಿ ಬಿಡೋ."
"ಸರಿ ಗೆಳೆಯ. ನನ್ ಹೆಂಡ್ತಿ, ಅಪ್ಪ, ಅವ್ವ, ತಂಗಿ ಎಲ್ರೂ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನಿಜ್ವಾಗ್ಲೂ ನನ್ ಹೆಂಡ್ತಿ ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆಯವ್ಳೇ. ಬಾಳ ದಿನ ಆತು ನೀ ಊರ ಕಡಿಗೇ ಬಂದಿಲ್ಲ. ನಿನ್ ಹೆಂಡ್ತಿ, ಮಕ್ಳು ಹೆಂಗಿದಾರ...?"
"ಹೌದಾ...? ನಾವು ಎಲ್ರೂ ಚೊಲೋನೇ ಅದೀವಿ. ಕೆಲ್ಸ ಬಾಳ ಆಗ್ಯಾವ. ಪುರುಷೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದ್ಕೇ ಊರ್ಕಡಿಗೆ ಬಂದಿಲ್ಲ. ಹೌದು, ಅದಿರ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಕೋರ್ಟಿನ್ಯಾಗ ನಿನ್ಗೆ ಕೆಲ್ಸ ಇತ್ತೇನು...?"
"ನಿನ್ನನ್ನೇ ಕಾಣ್ಲಿಕ್ಕೆ ಅಂತ ಬಂದೀನಿ ಮಾರಾಯ. ನನ್ ಹೆಂಡ್ತಿ ಲಕ್ಷ್ಮೀನೇ ನಿನ್ಕಾಣಾಕ ಸಲಹೆ ಕೊಟ್ಟಾಳ."
"ಹೌದಾ...? ಹಂಗಾದ್ರೆ ವಿಷ್ಯ ಏನಂತ ಹೇಳು."
ಸಂಗಮೇಶ ವಿಷಯವನ್ನು ವಿವರವಾಗಿ ಹೇಳಿದ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಶಾಂತಚಿತ್ತದಿಂದ ಆಲಿಸಿದ ಪೃಥ್ವಿರಾಜ್.
"ಸಂಗ್ಯಾ, ನೀ ತಪ್ಪು ತಿಳ್ಕೊಳ್ಳಂಗಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಒಂದ್ ಮಾತ್ ಹೇಳ್ತೀನಿ. ಬ್ಯಾಸ್ರ ಮಾಡ್ಕೋಬಾರ್ದು..."
"ಸರಿ ಹೇಳು. ನಾನ್ಯಾಕೆ ಸುಮ್‍ಸುಮ್ನೇ ಬ್ಯಾಸ್ರ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಲಿ...?"
"ಖರೇ ಹೇಳ್ಬೇಕಂದ್ರೆ ಈ ಮಲ್ಲೇಶಿ ಅದಾನಲ್ಲ, ಅವ ನಿಮ್ಮಪ್ಪನ ಮಗ್ನೇ ಅಲ್ಲ ಅಂತ ನನಗನಿಸುತೈತಿ..."
"ಹಾಂ! ಏನಂದೀ...?"
"ಅದೇ ಮಲ್ಲೇಶಿ ನಿಮ್ಮಪ್ಪಗ ಹುಟ್ಟಿದ ಮಗ ಅಲ್ಲ."
"ಅದೆಂಗ್ ಹೇಳ್ತೀ...?"
"ನಿಮ್ಮಪ್ಪನ ಒಂಂದು ಗುಣಾನೂ ಆ ಮಲ್ಲೇಶಿ ನಡತ್ಯಾಗ ಕಂಡು ಬರೋದಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮಪ್ಪ ಎಷ್ಟು ಸಂಪನ್ನ ಅದಾನೋ, ಮಲ್ಲೇಶಿ ಅಷ್ಟೇ ಉಡಾಳ, ಲಫಂಗ ಅದಾನ. ಬ್ಯಾರೆಯವ್ರ ತಲಿ ಒಡ್ದು ತಿನ್ಬೇಕಂತಾನ. ಅವ್ನು ಯಾರಿಗೋ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಡಬೆ ಅಂತ ನನ್ನ ಆರನೇ ಇಂದ್ರಿಯ ಹೇಳತೈತಿ."
"ಹೀಂಗಂತಿಯಾ...? ಮತ್ತೆ ಈಗ ಏನು ಮಾಡೋದು...? ಅವ ಸುಮ್ನೇ ಕೂಡೋ ಆಸಾಮಿ ಅಲ್ಲ. ಏನಾದ್ರೂ ಕಿತಬೀ ಮಾಡಾವ್ನೇ."
"ಮಲ್ಲೇಶಿ ಮ್ಯಾಲೆ ನಾವ್ ಒಂದು ಕೇಸ್ ಹಾಕ್ಬಿಡಾಣ. ಅವ್ನ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮಪ್ಪನ ಡಿಎನ್‍ಎ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಾಕ ಕೇಳ್ಕೊಂಡು ಕೋರ್ಟಿಗೆ ಮನವಿ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳಾಣ. ಇಬ್ಬರ ರಕ್ತ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಕಳಿಸಿ ಡಿಎನ್‍ಎ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಇಬ್ರದೂ ಒಂದೇ ಡಿಎನ್‍ಎ ಇದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ತಂದೆ-ಮಕ್ಳು ಆಗ್ತಾರೆ. ಬ್ಯಾರೆ ಬ್ಯಾರೆ ಇದ್ರೆ ಮಲ್ಲೇಶಿ ತಂದೆ ಬ್ಯಾರೆ ಇನ್ಯಾರೋ ಅದಾರಂತ ಗೊತ್ತಾಗತೈತಿ. ನಿನ್ ನಿಂಗವ್ವ ದೊಡ್ಡವ್ವ ಅನೈತಿಕ ಸಂಬಂಧದಿಂದ ಮಲ್ಲೇಶಿಗೆ ಜನ್ಮ ಕೊಟ್ಟಾಳ ಅಂತ ತಿಳ್ಕೋಳ್ಬೇಕಾಗ್ತದೆ."
"ಈ ಡಿಎನ್‍ಎ ಅಂದ್ರೆ..."
"ಡಿಎನ್‍ಎ ಅಂದ್ರೆ ಡೀಆಕ್ಸಿರೈಬೋ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯಿಕ್ ಆಮ್ಲ ಅಂತ. ಡಿಎನ್‍ಎ ಎಂಬ ವಂಶವಾಹಿ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲೂ ಇರುವ ಪ್ರಧಾನ ಅನುವಂಶಿಕ ಜೈವಿಕ ಅಣುವಾಗಿದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮಾನವ ಜೀವಿಯ ಜೀವಕೋಶವು ಒಂದೇ ರೀತಿಯ ಡಿಎನ್‍ಎಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ."
"ಹೌದಾ...?"
"ಮತ್ತೆ ಇದ್ಕೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಖರ್ಚಾಗುತ್ತೆ..."
"ಖರ್ಚು-ಗಿರ್ಚು ನಾನೆಲ್ಲಿಂದ ನೋಡ್ಕೊಳ್ಲಿ...? ಮೊದಲೇ ಬಡವ. ನೀನೇ ಕೈಲಿ ಹಾಕ್ಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ."
"ಆತು ಬಿಡೋ ಮಾರಾಯ, ನಾನೇ ಹಾಕ್ಕೋತೀನಿ. ಸರೀನಾ...? ಇನ್ನೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಗದ-ಪತ್ರ ರೆಡಿ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ನೀ ಬಂದು ಸಹಿ ಹಾಕಿದ್ರೆ ಸಾಕು. ಆ ಮಲ್ಲೇಶಿ ಜನ್ಮ ಜಾಲಾಡಿ ಬಿಡೋಣ."
"ತುಂಬಾ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಕಣೋ."
"ಇದಕ್ಯಾಕೆ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳ್ತೀದೋ...? ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳೆಯನಿಗೆ ಇಷ್ಟೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡದಿದ್ರೆ ಹೇಗೆ...? ಸದ್ಯ ಹೋಗೋಣ ನಡಿ" ಎಂದೆನ್ನುತ್ತಾ ಪೃಥ್ವಿರಾಜ್ ಸಂಗಮೇಶನನ್ನು ಊಟಕ್ಕೆ ಹೊರಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೊರಟ.  
                    ****
ಪೃಥ್ವಿರಾಜ್ ಕೇಸ್ ಫೈಲ್ ಮಾಡಿದ. ಮಲ್ಲೇಶಿಗೆ ಸಮನ್ಸ್ ಹೋಯಿತು. `ಮಲ್ಲೇಶಿ ಎಂಬುವವನು ತಾನು ಮಂಜಪ್ಪನ ಮಗ ಎಂದು ನಮ್ಮ ತಂದೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಇರುವ ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಪಾಲು ಕೊಡು ಎಂದು ಪೀಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಈಗಾಗಲೇ ಅವನ ತಾಯಿ ನಾಲ್ಕೆಕೆರೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಹಳಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳೇ ಆಗಿವೆ. ತಾನು ಮಂಜಪ್ಪನ ಮಗನೇ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಮೇಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಕಿರಿಕಿರಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಈ ಮಲ್ಲೇಶಿ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯ ಮಗನೇ ಅಲ್ಲ. ಸದ್ಯ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರ ದೈಹಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಸರಿಯಿಲ್ಲ. ಮೇಲೆ ಈ ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ಮಾನಸಿಕ ಕಿರಿಕಿರಿ ಬೇರೆ. ಅವನು ನಮ್ಮ ತಂದೆಯ ಮಗನೇ ಅಲ್ಲವೆಂದ ಮೇಲೆ ಆಸ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಲು ಕೊಡುವ ಪ್ರಮೇಯವೇ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನಿಗೆ ನಮ್ಮ ಆಸ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಲು ಕೇಳುವ ಯಾವುದೇ ಹಕ್ಕು ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಘನವೆತ್ತ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ನಮ್ಮ ತಂದೆ ಮತ್ತು ಈ ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ಡಿಎನ್‍ಎ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಿಸಬೇಕಾಗಿ ವಿನಂತಿ' ಎಂದು ಸಂಗಮೇಶನ ಪರವಾಗಿ ಪೃಥ್ವಿರಾಜ್ ದಾವೆ ಹೂಡಿದ. ಮಲ್ಲೇಶಿ ತಾನು ಮಂಜಪ್ಪನ ಮಗನೇ ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಟ್ಟ. ಅವನ ತಾಯಿ ನಿಂಗವ್ವನೂ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾಗಿ, `ಮಲ್ಲೇಶಿ ತನ್ನ ಮತ್ತು ಮಂಜಪ್ಪನ ಮಗ' ಎಂದು ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಟ್ಟಳು. ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳವರೆಗೆ ದಾವೆ ಮುಂದುವರಿಯಿತು. ಕೊನೆಗೆ ಪೃಥ್ವಿರಾಜನ ಮನವಿಯ ಮೇರೆಗೆ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಮಂಜಪ್ಪ ಮತ್ತು ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ಡಿಎನ್‍ಎ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಿಸಲು ಆದೇಶ ನೀಡಿತು.
ಮಂಜಪ್ಪ ಮತ್ತು ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ರಕ್ತದ ಸ್ಯಾಂಪಲ್ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಪ್ರಯೋಗಾಲಯಕ್ಕೆ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆಂದು ರವಾನಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ತುಸು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಡಿಎನ್‍ಎ ವರದಿ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಕಚೇರಿ ತಲುಪಿತು. ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ಡಿಎನ್‍ಎ ವರದಿಯನ್ನು ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ವಾದಿ, ಪ್ರತಿವಾದಿಗಳಿಗೆ ಓದಿ ಹೇಳಿದರು. `ಮಂಜಪ್ಪನ ಡಿಎನ್‍ಎ ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ಡಿಎನ್‍ಎಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ವರದಿಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಮಲ್ಲೇಶಿ ಮಂಜಪ್ಪನ ಮಗ ಅಲ್ಲ. ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ತಂದೆ ಬೇರೆ ಇನ್ಯಾರೋ ಇದ್ದಾರೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮಗುವಿನ ತಂದೆ ಯಾರು ಎಂದು ಮಗುವನ್ನು ಹೆತ್ತ ತಾಯಿಯಷ್ಟೇ ಹೇಳಬಲ್ಲಳಂತೆ. ಅದರಂತೆ ಈ ಪ್ರಸಂಗದಲ್ಲೂ ಮಲ್ಲೇಶಿಯನ್ನು ಹೆತ್ತಿರುವ ನಿಂಗವ್ವನಿಗಷ್ಟೇ ಅವನ ತಂದೆ ಯಾರು ಎಂದು ಗೊತ್ತು' ಎಂದು ತೀರ್ಪಿತ್ತರು. ಮಲ್ಲೇಶಿಗೆ ಮುಖಭಂಗವಾಗಿತ್ತು. ಹ್ಯಾಪು ಮೋರೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ತಾಯಿಯನ್ನು ಶಪಿಸುತ್ತಾ, ಸಂಗಮೇಶನನ್ನು ಕೆಕ್ಕರಿಸಿಕೊಂಡು ನೋಡುತ್ತಾ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಿಂದ ಕಾಲು ಕಿತ್ತಿದ್ದ. ಸಂಗಮೇಶನ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ನಗೆ ಚಿಮ್ಮಿತ್ತು. ಪತ್ನಿಯ ಸಮಯೋಚಿತ ಸಲಹೆಯನ್ನು ಜ್ಞಾಪಿಸಿಕೊಂಡ. ಪೃಥ್ವಿರಾಜನ ಮೇಧಾವಿತನವನ್ನು ಕೊಂಡಾಡಿದ. ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕ ಧನ್ಯವಾದಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದ.
                    ****

ಉಪಸಂಹಾರ
ನಿಂಗವ್ವ ಮೊದ್ಲಿನಿಂದ್ಲೂ ಚೆಲ್ಲು ಚೆಲ್ಲು ಹುಡುಗಿ. ಹರೆಯಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮೈ ಒಡೆದು ಚೆಲುವಿನ ಚಿತ್ತಾರದ ಬೆಡಗಿಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು. ಯೌವನದ ಬಯಕೆಗಳು ಆಗ್ಲೇ ಅವ್ಳ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕಾಡಿಸತೊಡಗಿದ್ದವು. ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹುಡುಗ ಚಂದ್ರಪ್ಪ ಅವಳ ಬಯಕೆಗಳಿಗೆ ಕುಮ್ಮಕ್ಕು ಕೊಟ್ಟ. ಮದುವೆಗೆ ಮುಂಚೇನೇ ಚಂದ್ರಪ್ಪನ ಗೆಳೆತನ, ಅವನ ರಸಿಕತನದ ಮಾತುಗಳು ಅವಳೆದೆಯೊಳಗೆ ಜೇನು ಸುರಿಯತೊಡಗಿದ್ದವು. ನಿಂಗವ್ವನ ಮೈ ಅರಳಿದಂತೆಲ್ಲ ಮನಸ್ಸು ಮಂಗನಂತೆ ಕುಣಿಯತೊಡಗಿತ್ತು. ಅವನ ಬಿಗಿದಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ ಕರಗಬೇಕೆನ್ನುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ನಿಂಗವ್ವನ ಮದುವಿ ಮಂಜಪ್ಪನ ಜೊತೆಗೆ ನಡೆದು ಹೋಯಿತು. ಅವಳ ನಿಗಿನಿಗಿ ಕೆಂಡದಂಥಹ ಮೈ ಮಂಜಪ್ಪನ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟಾಗಿ ನಲುಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕಸುವಿನ ಮೈ ಮಂಜಪ್ಪನ ಸಪ್ಪನೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಾಟದಲ್ಲಿ ಮನಸೋ ಇಚ್ಛೆ ಸಂಭ್ರಮಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆ ವರ್ಷ ಶ್ರಾವಣ ಮಾಸಕ್ಕೆಂದು ತವರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ನಿಂಗವ್ವನಿಗೆ ಚಂದ್ರಪ್ಪ ತೀರಾ ಹತ್ತಿರವಾದ. ಇಬ್ಬರೂ ಕದ್ದುಮುಚ್ಚಿ ಸೇರತೊಡಗಿದರು. ಹೇಗೂ ಮದುವೆಯಾಗಿದೆಯಲ್ಲ, ಈಗ ಕಳುವಿಲೆ ಬಸಿರಾದರೆ ಏನೂ ತಾಪತ್ರಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಅವಳೆದೆಯಲ್ಲಿ ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿತ್ತು. ಶ್ರಾವಣಕ್ಕೆ ತವರಿಗೆ ಬಂದವಳು ತಿಂಗಳೆರಡು ಕಳೆದರೂ ಮಂಜಪ್ಪನ ಮನೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಚಂದ್ರಪ್ಪನ ಸಾಂಗತ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಜೀವವೊಂದನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಸಂಭ್ರಮಿಸಿದಳು. ಅದೇ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ಗಂಡನ ಮನೆ ಸೇರಿಕೊಂಡು ತಿಂಗಳು ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ತಾನು ತಾಯಿಯಾಗುವ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಆ ಕುಡಿಯೇ ಮಲ್ಲೇಶಿ. ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ತಂದೆಯೇ ಚಂದ್ರಪ್ಪನಾಗಿರುವಾಗ ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ಡಿಎನ್‍ಎ ಮಂಜಪ್ಪನ ಡಿಎನ್‍ಎಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಾಗುವುದು ಸಾಧ್ಯವೇ…? ಮಂಜಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆಯನ್ನು ಮುರಿದುಕೊಂಡ ನಿಂಗವ್ವ ಚಂದ್ರಪ್ಪನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಮತ್ತೆ ವೈವಾಹಿಕ ಜೀವನದ ಸವಿಯನ್ನು ಸವಿಯತೊಡಗಿದ್ದಳು. ಕೊನೆಗೂ ಸತ್ಯ ಅನಾವರಣಗೊಂಡಿತ್ತು. ಸಂಗಮೇಶನಿಗೆ ಮಲ್ಲೇಶಿಯ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಮೇಲಿಂಗ್ ಕಿರಿಕಿರಿ ತಪ್ಪಿತು.

ಶೇಖರಗೌಡ ವೀ ಸರನಾಡಗೌಡರ್, 
ತಾವರಗೇರಾ-583279, ತಾ:ಕುಷ್ಟಗಿ, ಜಿ:ಕೊಪ್ಪಳ.