ಕವಿತೆ ಮತ್ತು ಕೊರೊನಾ

ಅವನು ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳೆಯ, ಕವಿಯೆಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧ
ಕವನ ಬರೆದಾಗೆಲ್ಲ ಬಂದು ಮನೆಗೆ
ಓದಿ ಹೇಳುವ, ನನ್ನ ಕಣ್ಣಂಚಿನಲಿ ಆಗ
ನವಿಲು ಕುಣಿಯುವುದನ್ನು ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ			

ಈ ಸಲ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ, ಬರೆದಿಲ್ಲವೇ ಕವನ
ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಸಂಜೆ
ಆತ ಹೇಳಿದ ‘ಮನೆಯೊಳಗೆ ನಾನಿರುವೆ
ಕೊರೊನಕ್ಕೊಳಗಾಗಿ ಬರಲಿಲ್ಲ ಕವಿತೆ !’			

ದಿಗಿಲಾಗಿ ಹೇಳಿದೆ, ‘ನನಗೂ ಇದೆ ಮಾರಾಯ
ಕವನಕೂ ಬಡಿಯಿತೇ ಈ ರೋಗ ಹೇ ದೇವ !
ಇಂದಲ್ಲ ನಾಳೆ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಬೆವು ನಾವು
ಬರೆದಾದರೂ ಓಡಿಸೋ ಆ ರೋಗವ !’			

ಸದಾ ತೆರೆದಿಟ್ಟಿದ್ದೆ ಕಿಟಕಿ ಬಾಗಿಲು ಮನದ
ಮರಕ್ಕಾದರೂ ಹೊಸಗಾಳಿ ಬೀಸಿ ಬರಲಿ
ಸೂರ್ಯೋದಯ ಮತ್ತು ಚಂದ್ರೋದಯಕ್ಕೂ ನನ್ನ
ಕಣ್ಣ ತೆರೆದಿರಲಿ ಎನುವಾಸೆಯಲ್ಲಿ			 	

ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಉಂಡು ಮಲಗಿದ್ದೆ ಬೆಡ್ ರೂಮಲ್ಲಿ
ಆಗ ನುಸುಳಿತು ಅಳಿಲು ಕಳ್ಳನಂತೆ
ಮೆಲ್ಲಮೆದ್ದಿತು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಬುಟ್ಟಿಗೆ ಹಾರಿ
ನೀನಿದ್ದರೇನೆಂದು ನೋಡಿ ನನ್ನನ್ನೇ			

ಓಡಿಸಲು ಮನಸಾಗಲಿಲ್ಲ, ಅದರ ಖುಶಿಯನು ನೋಡಿ
ತಿಂದು ತೇಗಿದ ಮೇಲೆ ಅದು ಹೋಯಿತು
ಆ ಹೊತ್ತಿಗೇ ಫೋನು, ಗೆಳೆಯ ಕೇಳಿದ ‘ಈಗ 
ಬರೆದ ಕವಿತೆಯ ಕೇಳಲಿಕೆ ಸಿದ್ಧನೇ ನೀನು ?’

ಡಾ.ನಾ.ಮೊಗಸಾಲೆ

ಸೋಷಿಯಲ್‌ ಮೀಡಿಯಾದಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ

ನಿಮ್ಮ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೆ ಸ್ವಾಗತ

1 thought on “ಕವಿತೆ ಮತ್ತು ಕೊರೊನಾ”

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ ಲಾಗಿನ್ ಬಳಸಿ ಕಮೆಂಟ್‌ ಮಾಡಿ

Recent Posts

Sign up for our Newsletter