ಪ್ರೇಮಪತ್ರದಲ್ಲೊಂದು ಭಾವಪಯಣ

ನನ್ನೊಲವಿನ . . . .ಗೆ,
ಹೇಗಿದ್ದಿಯಾ?
ಇಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂದು ಬೇಸರಬೇಡ.
    ನಿನಗೊಂದು ಪತ್ರ ಬರೆಯಬೇಕೆಂದು ನಾನು ಬಹುದಿನಗಳಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಾವು ಕಳೆದ ಸುಂದರಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿಡಲು ಹಂಬಲಿಸಿದ್ದೆ. ಈಗ ಅದಕ್ಕೆ ಮುಹೂರ್ತ ಕೂಡಿಬಂದಂತಿದೆ.
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ದೃಷ್ಟಿಗಳು ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಸಂಧಿಸಿದ ಆ ಸಂಧ್ಯಾಕಾಲದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿದ್ದು ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸರಳತೆಗೆ ಕನ್ನಡಿ ಹಿಡಿದಂತಿದ್ದ ಆ ನಿನ್ನ ಮುಗ್ಧ ಮುಖ. ನೀನು ಅಪ್ರತಿಮ ರೂಪಸಿಯಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯ ನಿನಗೂ ಗೊತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಈ ಮಾತು ನಿನಗೆ ಪಥ್ಯವಾಗಲಾರದು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಆರಂಭವಾದ ನಮ್ಮ ನೋಟದ ಬೇಟೆ ಕಾಲಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮಾತಾಗಿ ಬಯಲಾದ ಕ್ಷಣ ಖಂಡಿತಾ ನನಗೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ.
 
    ನಿನಗೆ ನೆನಪಿದೆಯಾ.... ಆಗ ನೀನು ಲಂಗ ದಾವಣಿಯಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ಯಾಂಟು, ಶರ್ಟು, ಚೂಡಿದಾರಗಳು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಕಾಲವದು. ನೋಡುನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ  ಕಳೆದುಹೋದವು ನೋಡು ನಲವತ್ತೈದು ವರ್ಷಗಳು. ಆದರೂ ಕಾಲೇಜಿನ ಕೊನೆಯ ವರ್ಷದ ಆ ದಿನಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಕಚಗುಳಿಯಿಡುವ ಮಧುರಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲವೇ...? ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ನೀನು ಸೀರೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಮಿಂಚುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ತೆಳ್ಳನೆಯ ದೇಹಕ್ಕೆ ಅಂಟಿದ ಸೀರೆಯಿಂದ ನಿನ್ನಲ್ಲೊಂದು ಅವ್ಯಕ್ತವಾದ ಸ್ನಿಗ್ಧತೆ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತಿತ್ತು. ಸರಳತೆಯ ಮಾದರಿಯಂತಿದ್ದ ನೀನು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗೆಲ್ಲಾ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ಕೈ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಸ್ಪರ್ಶ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಪುಳಕವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಯಾವುಯಾವುದೋ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಹರಟುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನಮ್ಮ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಸಾಹಿತ್ಯದಿಂದ ಹಿಡಿದು ರಾಜಕಾರಣದವರೆಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ನುಸುಳುತ್ತಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಮಾತಿಗೆ ಪೂರ್ಣವಿರಾಮವೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಉದ್ದನೆಯ ಮರದ ತುಂಡು ನೆರಳಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ನಮ್ಮದೇ ಆದ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಹಾರುಹಕ್ಕಿಗಳಾಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. 
ಯಾವುದೋ ಮಾತಿನ ಮಧ್ಯೆ ನಾನೊಮ್ಮೆ ನಿನ್ನ ನತ್ತಿನ ಮೂಗನ್ನು ಒತ್ತಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ನೋವಿನ ನಡುವೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ರಕ್ತ ಅಲ್ಲಿ ಜಿನುಗಿತ್ತು. ನಾನು ಹೌಹಾರಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನೀನು ನಿರಾಳವಾಗಿ ಕುಲುಕುಲು ನಕ್ಕು ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ಆ ನಗು ಇಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಕಿವಿಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತಿದೆ. ನಿನ್ನ ನಗುವಿನಲ್ಲೊಂದು ಚೆಲುವಿದೆ. ನಿನ್ನ ನಗು ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ. ಅದು ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತ...?

    ನಾನೀಗ ಬದುಕಿನ ಪಡುವಣ ದಿಕ್ಕಿನತ್ತ ಸೋತ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಇಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನೀನು ನನಗಿಂತ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತುಸು ಚಿಕ್ಕವಳು. ವಿದೇಶದ ನೆಲದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯ, ದೇಹಕಾಂತಿ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಮುಕ್ಕಾಗಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಒಂದಿಷ್ಟು ಸ್ಥೂಲತೆ ಬಂದಿರಬಹುದು. ನೀನಿನ್ನೂ ನವತರುಣಿಯಂತೆಯೇ ನನಗೆ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಬಾಲೆಯಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿರುವಿ. ಆದರೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನಲ್ಲೀಗ ಆ ಮೊದಲಿನ ಭಾವನೆಗಳು ಕೆರಳುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲು ಆತ್ಮೀಯತೆಯ, ಕಾಳಜಿಯ, ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಪ್ರೀತಿಯ ವರ್ತುಲದಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಪರಿಕ್ರಮಿಸುವಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿದೆ. ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಸಹಜವಾದ ಮಾನಸಿಕ ಸ್ಥಿತಿ ಇದಾಗಿರಬಹುದು. ಹಾಗೆಂದು ಆಗ ನಮ್ಮ ಒಡನಾಟದಲ್ಲಿ ನಾವೆಂದೂ ಸಭ್ಯತೆಯ ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿರಲಿಲ್ಲ ನೆನಪಿದೆಯಾ...? ನನ್ನೊಳಗೆ ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಆಕರ್ಷಣೆ ಮನೆಮಾಡಿದ್ದು ನಿಜ. ಆದರೆ ಆ ಸೆಳೆತದ ಭಾವನೆಯಲ್ಲಿ ವಿಕಾರಗಳು ಎಂದೂ ಅಲೆಯೆಬ್ಬಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ನಿನಗೊಂದು ಸಿಹಿಮುತ್ತನ್ನು ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ನನ್ನ ಬಹುದಿನಗಳ ಹಂಬಲವಿತ್ತು ಅಷ್ಟೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಧೈರ್ಯವಿಲ್ಲದೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ಎಡಗೈ ಕಿರುಬೆರಳನ್ನು ನಾನು ಮೆತ್ತಗೆ ಕಚ್ಚಿದ್ದೆ. ಆಗ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಮಿಂಚು ನನಗೀಗಲೂ ನೆನಪಿದೆ. ಇಷ್ಟನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಾವು ಎಂದೂ ಯಾವ ವಿಷಯದಲ್ಲಿಯೂ ಮುಂದುವರಿಯಲಿಲ್ಲ. ನನಗಾಗ ಅವಕಾಶಗಳು ಇರಲಿಲ್ಲವೆಂದಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ನಂಬಿಕೆಯ ಸ್ನೇಹದ ಪ್ರೀತಿಯ ಬುನಾದಿಯ ಮೇಲೆ ಅನಗತ್ಯದ, ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಅಪೇಕ್ಷಣೀಯವಲ್ಲದ ಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೆ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಆಸ್ಪದ ಕೊಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಇಂದಿಗೂ ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಒಲವಿನ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ ಚ್ಯುತಿ ಬಂದಿಲ್ಲ. 

    ನಿನಗೆ ನೆನಪಿರಬಹುದು. ನಾವಿಬ್ಬರು ಒಂದೆರಡು ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೆವು ಅಲ್ಲವೇ? ಅದೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಾಹಸ. ಆಗ ಚಿತ್ರಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕ ಕೂತರೂ ಅಪರಿಚಿತರಂತೆ ವರ್ತಿಸಿದ್ದೆವು. ಹೊಟೇಲಿನಲ್ಲಿ ಕೂತಾಗ ನೀನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಪೊಟ್ಟಣ ಬಿಚ್ಚಿ ಮನೆಯಿಂದ ತಂದ ಕೊಬ್ಬರಿ ಮಿಠಾಯಿಯನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ನೀನೆಷ್ಟು ನನ್ನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಆವರಿಸುತ್ತಿದ್ದಿ ಎನ್ನುವ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗೆ ನಾನಿಂದು ಕೂಡಾ ಪೂರ್ಣವಿರಾಮವನ್ನು ಹಾಕಿಲ್ಲ. ನಾನು ಕುಡಿದಿಟ್ಟ ಎಂಜಲು ನೀರಿನ ಗ್ಲಾಸನ್ನು ನೀನು ತುಟಿಗೊತ್ತಿದಾಗ ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಗದ ಸ್ನೇಹಸೇತುವಿಗೊಂದು ಮುನ್ನುಡಿ ಬರೆದಾಗಿತ್ತು. 

    ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಚಿಂತನೆಯಲ್ಲಿ, ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಾಮ್ಯತೆಯಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಒಲವಿಗೆ ಇದೊಂದು ಇಂಬು ಎನ್ನುವ ಮಾತನ್ನು ನೀನು ನಂಬುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಾತಿನುದ್ದಕ್ಕೂ ಒಮ್ಮೆ ನೀನು ಅಡಿಗಡಿಗೆ ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಎದೆಗವಚಿಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ನಾನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ. ಆ ಅಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಹುಶಃ ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿ ಸುಖಿಸುತ್ತಿದ್ದಿರಬೇಕು. ನಾನು ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಅತಿಕಡಿಮೆ ಅಂಕ ಗಳಿಸಿದ ನನ್ನ ಉತ್ತರಪತ್ರಿಕೆ ನಿನಗಂದು ಪ್ರೇಮಪತ್ರವಾಗಿ ಕಂಡಿರಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಿ ನೀನದನ್ನು ನನ್ನಿಂದ ಕಸಿದು ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಕಾಯ್ದಿರಿಸಿದ್ದೆ. ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ನಾನೊಮ್ಮೆ ಕೊಟ್ಟ ದುಂಡುಮಲ್ಲಿಗೆಯ ದಂಡನ್ನು ಒಪ್ಪವಾಗಿ ಮುಡಿದು ನನ್ನ ಮೂಗಿಗೆ ಸುವಾಸನೆಯ ಅಮಲೇರುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದೆ. ಕಾಲೇಜುಡೇಯಲ್ಲಿ ಆಡಿದ ನಾಟಕದಲ್ಲಿನ ನನ್ನ ಹೆಣ್ಣಿನ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ನೀನು ನಿನ್ನ ಸೀರೆ, ಕುಪ್ಪಸ,  ಕೈಬಳೆಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ತೊಡುವಾಗ ನಾನು ನಾನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಸದಾ ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವು ನನ್ನ ನರನಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಸುಖವನ್ನು ಹರಿಸಿದ್ದವು.   

    ನೀನು ಕದ್ದು ಮುಚ್ಚಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಓದಿ ಓದಿ ಹರಿಯಲಾಗದೆ ನಾನು ದೋಣಿ ಮಾಡಿ ನಮ್ಮೂರಿನ ನದಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗ ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶವಾದ ಪ್ರೇಮಭಾವನೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹೀಗೆಯೇ ಸಾಗುತ್ತಿರಲಿ ಎನ್ನುವ ಆಶಯ ನನ್ನದಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗಿರುತ್ತ ನೀನು ಕ್ರಮೇಣ ಮಾತಿಲ್ಲದೆ, ಪತ್ರವಿಲ್ಲದೆ ನನ್ನಿಂದ ದೂರವಾಗುತ್ತಾ ಬಂದೆ. ಕಾರಣ ನಿನ್ನ ಮದುವೆ. ನಾನೂ ಮದುವೆಯಾದೆ. ಜೀವಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳು ನನಗಿದ್ದಾರೆ. ನಿನ್ನ ಒಳ್ಳೆಯ ಗುಣ ಹೃದಯವಂತಿಕೆಗೆ ನಿನಗೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಗಾತಿ ಸಿಕ್ಕಿರಬೇಕಲ್ಲವೇ? ಆದರೂ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಚೇತನ ಇಂದಿಗೂ ಬತ್ತಿಲ್ಲ ನೋಡು. ಈಗಲೂ ಅದು ಅಷ್ಟೇ ನವನವೀನವಾಗಿದೆ. ಭಾವನೆಗಳು ಕಾಲಗತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರೌಢತೆಯನ್ನು ಪಡೆದಿರಬಹುದು. ಹಾಗೆಂದು ಪ್ರೀತಿಯ ತಾಯಿಬೇರಿಗೆಂದೂ ಧಕ್ಕೆಯಾಗಿಲ್ಲ. 

    ಕಳೆದ ದಿನಗಳ ಅನುಕ್ಷಣದ ನೂರೆಂಟು ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಸಂಗತಿಗಳು, ಮಾತುಗಳು, ಹುಸಿಮುನಿಸಿನ ಕ್ಷಣಗಳು, ಉದ್ವೇಗ, ನಿರಾಳತೆ.... ಎಲ್ಲವೂ ನಿನಗೆ ನೆನಪಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ನೀನು ನೆಲೆಸಿರುವ ದೂರದ ವಿದೇಶದ ನೆಲ ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ತನ್ನ ಕಾಲಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕ್ರಮೇಣ ಕಬಳಿಸಿರಬೇಕು. ಈಗ ನನ್ನದೊಂದೇ ಇಚ್ಛೆ. ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಬೇರೆಯದೇ ಆದ ಪ್ರೇಮ ಬದುಕಿನ ಚಿತ್ರಕ್ಕೊಂದು ಚೌಕಟ್ಟು ಸಿದ್ಧವಾಗುವ ಮೊದಲು ನೀನೊಮ್ಮೆ ನನ್ನೆದುರು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲಬಾರದೇ...... ನಿನಗೂ ಹಾಗೆ ಅನಿಸುತ್ತಿರಬಹುದಲ್ಲವೇ....

                                      ಇಂತಿ ನಿನ್ನವನೇ ಆದ,
                                                                   ......       

                **************************